Week 1 Bali

De eerste week.

Ziek, zwak en misselijk stapte ik het vliegtuig in. Op naar Bali, eindelijk! Na een lange rit en een vertraging, kom je dan aan op Bali. Daar staat onze taxichauffeur die ons naar onze locatie brengt. Wat een luxe!

Aangekomen bij de locatie, worden we ontvangen door Henk. Onze huis papa voor de komende tijd. We zitten in een gast house met allemaal studenten, vooral Nederlanders. We worden naar onze kamer gebracht, een kamer met een 2-persoonsbed, airco, eigen badkamer en een zwembad. Wat hebben we het hier toch zwaar;).

We hebben vrijwel direct ook Julie ontmoet, een jonge Nederlandse vrouw. Zij regelt allerlei randzaken via Internship Bali voor ons. Heerlijk dat je niet alles zelf hoeft uit te vogelen! Die avond hebben we aan de straat gegeten bij een Warong. Een lokaal tentje waar ze typische Indonesische gerechten maken. Je moet niet kijken hoe ze het doen en waar ze het vandaan halen. Tja een problemen met mijn buik ga ik hier sowieso wel krijgen. Na het eten zijn we vrijwel direct ons bed in gedoken. Wat een slopende dag na zo’n lange reis en alle nieuwe indrukken.

De eerste ochtend wakker worden is echt onwerkelijk. Waar ben ik? We lopen naar 1 van de andere huizen en daar wordt er voor ontbijt gezorgd. Pancake, toast, egg, wat je maar wilt. Echt heerlijk dat er zo goed voor je wordt gezorgd.

Helaas ben ik na het ontbijt weer ziek mijn bed in gegaan. De zon en het prachtige eiland heeft nog niet voldoende invloed om weer beter te zijn. Na een aantal uren slaap heb ik een frisse duik genomen in het zwembad. Niet slecht op 5 meter van je kamer. De zon schijnt, de vogels fluiten en de mensen zijn erg vriendelijk. Marjanne (onze begeleider van SteppingStones) kwam ons opzoeken die dag. Na veel skypen hebben we haar nu in real life gezien. We hebben veel besproken over wat ons de komende tijd te wachten staat. Het is fijn om een Nederlandse begeleider te hebben, je hoeft dan niet na te denken over wat je zegt. Heerlijk geen taalbarrière. We zijn die avond met haar bij een warong aan de straat gaan eten. Ze was best verbaasd over het feit dat wij hier al hadden gegeten. Lekker tussen de lokale bevolking met onze blonde haren. Na het eten zijn we nog een drankje thuis gaan doen met anderen die in de huisjes zitten. Ik heb kennis gemaakt met Arak met dank aan Henk.

Die nacht was verschrikkelijk. Heb tot 5u/ half 6 wakker gelegen. Halloooo jetlag! Gelukkig lag Jeroen ook nog zo lang wakker. De volgende ochtend zijn we naar YPK (Annika Linde) gegaan, revalidatiecentrum. Daar gaan we 2 maanden stagelopen om de praktijk te leren kennen. Het is minimaal 45 minuten rijden met de brommer, ik durfde het nog niet aan en ging achterop. Eenmaal daar zagen we een prachtig nieuw gebouw met alle faciliteiten. Daar hebben we Pak Pur (de manager) en Yuni (coördinator) ontmoet. Pak Pur is een gezette man van rond de 50 en Yuni is een mooi jong meisje van rond de 25. We hebben daar een gekregen en overlegd hoe we de eerste week gaan inrichten. Er zijn zoveel nieuwe spullen die ze gesponsord hebben gekregen. Je kan het niet voorstellen, maar dit is echt luxe voor op Bali. Loopband, allerlei nieuwe toestellen, behandelbanken, ultra geluid, TENS apparaat, shockwave apparaat etc. De mensen zijn zo vriendelijk en willen alles voor je doen.

De terugweg moesten we alleen rijden, Marjanne moest ergens anders heen. We zijn toen behoorlijk verdwaald, maar genoten van alle indrukken om ons heen. Overal een chaos van mensen, eten aan de straat, vuurtjes van verbrand afval, brommers, fietsers en auto’s die door elkaar rijden en tussen door kleine stukjes natuur. Na 2 uur rijden, zijn we gelukkig toch veilig thuis gekomen. Wat een chaos overal en het is ook echt smerig aan de zijkant van de weg. Overal ligt afval en zitten gaten in en aan de zijkant van de weg. Niet erg toegankelijk voor oudere mensen die slecht ter been zijn of mensen die lichamelijk beperkt zijn. Ook hele families zitten samen op 1 brommer, echt levensgevaarlijk! Na zo’n dag ben je flink gesloopt en hebben we weer eten gehaald bij een lokale Warong. We hebben die avond nog met de mensen/studenten uit de gasthuisjes wat thuis gedronken. Ik heb daarna echt in coma gelegen, wat was ik gesloopt!

Vrijdagochtend ben ik gaan fitnessen samen met Laura (NL student die hier al maanden zit). We kwamen aan bij een mega gare illegale sportschool aan zonder airco. Ach voor dat geld kan ik mij dan ook prima redden. Na het fitnessen heb ik even lekker gezwommen bij ons eigen zwembad en bij het zwembad aan de overkant van de straat. Heerlijk genieten met een verse kokosnoot en stralende zon. Aan het eind van de dag zijn we met alle Nederlanders via Internship Bali bij een leuk restaurantje gaan eten. Het is toch erg leuk om allemaal mensen hier te leren kennen. Zeker voor Jeroen aangezien hij met 8 meiden moet wonen en verder amper mannen om zich heen heeft. Er was gelukkig die avond nog een mannelijke Nederlandse student uit Kuta bij. We hebben daarna nog wat drankjes genuttigd bij allerlei leuke tentjes (XL en CP) en als laatst nog een techno dansje gedraaid.

Zaterdagochtend, opstaan met een lichte kater. We gaan met Lieselot, Kimberly, Mitchel, Floor, Leonie en Jeroen op de brommer naar Kuta. Ongeveer 1uur tot anderhalf uur rijden. Best spannend, aangezien je over drukke wegen moet rijden en dat is altijd één grote chaos.

We reden net de stad binnen en Mitchel werd al aangehouden door de politie. Stelletje corrupte eikels zijn het! Altijd maar geld aftroffelen omdat je papieren niet kloppen, je slippers draagt tijdens het rijden, je helm niet goed zit of omdat je geen zonnebril op hebt. Echt ongelofelijk!! Nu maar opzoek naar onze Hostel, handig zo’n tomtom op je mobiel. Alleen hebben we er meer dan een uur over gedaan om het te vinden. Niet echt aan te raden in de brandende zon, in kleine steegjes. Eindelijk kwamen we aan bij Anamone, een hostel/hotel voor een betaalbare prijs met een zwembad!!! Eerst maar een duik nemen om flink af te koelen. Na een paar uurtjes zwemmen en bijkomen zijn we naar het strand gelopen om de zonsondergang te bekijken. Wat is dat mooi, maar wat een chaos op het strand. Er wordt overal aan je getrokken en het stikt er van Australiërs die helemaal loco gaan. Kuta is de Loret de mar/ Blanes van Australië. Na de sunset, zijn we naar Mitchel gegaan om hem uit bed te trekken en een hapje ergens te gaan eten. Na het eten zijn we nog even terug gegaan naar ons hotel om ons om te kleden. We zijn daarna wat drankjes gaan doen bij een open bar (Alleycat). Wat ze daar allemaal in je drank gooien weet ik ook niet, maar wat is dat allemaal sterk! Als je een wodka met ijs en sprite besteld, krijg je een omgekeerde verhouding dan in Nederland. In Kuta is het normaal dat je goed indrinkt voor je gaat stappen. Dit kroegje was ook maar geopend tot 12 uur. Daarna zijn we naar Acon/Akon gegaan om ons verder te bezatten. Binnen no time werden we omringd door een grote groep “Locals”. Alsof je lijm aan je reet hebt en ze maar niet loskomen. Mijn god! Gelukkig waren er ook nog genoeg zatte Australiërs die denken dat ze iedereen kunnen regelen. Na een paar uurtjes zijn we naar huis gestrompeld en ben ik nog in mijn ondergoed het zwembad in gedoken.

De volgende dag had ik toch wel echt flink een kater te pakken. Niet alleen van de drank, maar ik werd ook wakker met slecht nieuws uit Nederland. Op zo’n moment wil je even niet meer op Bali zijn, maar wil je er voor mensen zijn. Je kan alleen niet meer doen dan berichtjes sturen en een kaart.
Na een heerlijk ontbijt zijn we onze spullen gaan pakken en naar Mitchel gereden. Die lag weer eens diep in coma te ronken. We hebben bij zijn kamer een paar uurtjes gezwommen en zijn toen nog naar het strand gegaan. Rond een uur of 5 zijn we terug naar Ubud gereden om voor het donker thuis te zijn. Wat een weekend, echt slopend, maar wel heel leuk. Morgen begint onze eerste stagedag, dus gaan we maar snel slapen.

Over mijn eerste stageweek komt snel meer! Voor nu is er genoeg hierboven beschreven.