Op naar Vietnam

Viétnam Lotte verslag

Week 29 juni tot 5 juli 

Daar ga ik dan na 5 maanden op Bali gewoond te hebben. Het is een raar idee dat ik nu ga reizen en daarbij mijn avontuur er bijna op zit. Na een top avond in Uluwatu en Single Fin, moet ik afscheid nemen van heel wat toffe mensen. Dat maakt het reizen af en toe een stuk minder leuk. 

Op naar het vliegveld met Yannick. We konden direct inchecken zonder in de rij te hoeven staan en waren binnen 2 minuten door de douane. Mmmm dat ging allemaal toch iets te makkelijk, of niet? Ik werd nog even gecontroleerd op mijn visum en wat ik zo lang op Bali had gedaan. Dat was even zweten, maar met en lieve glimlach mocht ik gewoon doorlopen. Even skypen, telefoon opladen en dan is het zo tijd om het vliegtuig in te gaan.

Na een kort vlucht van 3u komen we aan in Singapore. Nog eerst even checken of onze bagage is doorgestuurd naar onze volgende vlucht en op naar Sifra. Sifra is de schoonzus van Yannick waar we mogen overnachten. Een overstap van 13u wil je niet op een stalen bankje doorbrengen op een vliegveld. Hop in de taxi (met een meter om een keer niet te worden afgezet). Dan kom je aan in een gigantisch gebouw, 30 hoog en met de meest dure auto's. We bellen aan, stappen een chique lift in en gaan omhoog. De deur gaat open en dan sta je direct  in een prachtig penthouse op 30 hoog midden in Singapore. whaaaaaa hoe gaaf? Sifra is erg gastvrij en heeft een bedje voor ons gemaakt. Eigen slaapkamer en eigen badkamer met een uitzicht...... mooiiiiiiiii....
Heerlijk een paar uurtjes slapen. Wakker worden was echt een cadeautje. Lekker geslapen, een douche en een heerlijk ontbijt. Op naar het vliegveld voor onze vlucht naar Vietnam. 

Bij het inchecken bleek dat wij onze vlucht hadden gemist. Alleen was onze vlucht van Singapore naar Vietnam eerder dan die van Bali naar Singapore. Onze compagnie heeft de tickets 3x verandert en dit niet goed doorgegeven. Gelukkig stonden we wel op de vluchtlijst en middels onze gegevens van onze bagage, konden we aantonen dat  het niet onze fout was. Desondanks moesten we 150 euro PP. gaan betalen om mee te mogen. Onze bagage was ook niet doorgestuurd, die lag nog bij lost and found. Blij dat wij onze tassen hadden geseald. 
We zitten in het vliegveld, op naar Vietnam. 
Na een prettig vlucht met prima eten komen we op tijd aan in Vietnam.
Tijd om mijn visum te regelen. Er achterkomend dat je alleen maar contant kan betalen en dat heb ik niet. Ik moet wachten tot iedereen weg is zodat ik samen met die man kan gaan pinnen. Dat betekend een hele dag wachten tot er geen vlucht meer komt? Echt niet dus! Creatief zijn... Ik spreek een man (hij werkt daar) aan en vraag of hij met Yannick geld voor mij wil gaan halen. Na wat gezeur heb ik het voor elkaar en komt Yannick even later met geld aanzetten. Hehe op naar ons hostel! Nu alleen nog maar genieten.

Aangekomen in ons hostel, na het inchecken, pak ik mijn tas uit. Bleek mijn flesje bruine ontsmettingsmiddel geknapt te zijn. Lekker alles onder. 
Na wat ongeluk kan het alleen maar beter worden. We zitten in een backpackershostel in Hanoi (noord Vietnam) . Happy hours, alleen maar jonge mensen die volop aan het feesten zijn. Mmm gezellig, maar dat zal niet veel slaap worden. Meteen de eerste avond was goed raak. Bierpong en een kroegentocht. 

Goedemorgen droge mond. Tijd om op te staan om een ontbijt te claimen en een walkingtour door de stad van Hanoi te doen. Tussen de 40-45 graden in de volle zon. Dat is flink zweten. Een douche en water doet wonderen.

We hebben ons nog niet echt verdiept in onze reis. Dat hebben we maar meteen gedaan. Morgen gaan we een trekking doen van 3 dagen door de bergen van Sapa. Dat gaan een flinke tocht worden. Tas inpakken, museum bezoeken en op tijd slapen. Hanoi is een drukke, veel te warme en smerige stad. Mensen zijn erg onvriendelijk en totaal niet behulpzaam. Ik hoop dat het zuiden beter is. 

06.00 de wekker gaat om naar Sapa te gaan. Eerst 5uur lang in de bus daarheen. Ik heb niet veel meegemaakt van de busreis. Ik lag heerlijk te slapen. Aangekomen in Sapa werden we omringd door traditioneel geklede vrouwen die spullen wilde verkopen. Ze rennen met bosjes op je af en ze gaan niet weg als je niets wil kopen. Echt heel apart. 

In de bus hadden we wat gasten ontmoet en zijn daar mee gaan lunchen. Nieuw-Zeelanders en Australiërs. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan om onze energie te sparen voor de trekking. 's Avonds hebben we 2 Canadese ontmoet (Mathieu en Dan). Jammer genoeg werd het geen latertje voor ons. 

De Sapa tour. 
Na een uitgebreid ontbijtbuffet stappen we de bus in naar de tour. Het is bewolkt, maar toch flink warm (tussen de 35-40 graden). We zijn met een gemixte groep uit Canada, Australie, Nieuw-Zeeland, 3 lokale gidsen en wij 2.

Het was een hele mooie wandeling van +/- 20 km door de jungle, rijstvelden, rivieren en bergen. Sommige delen waren flink pittig waardoor je bijna elke 5 minuten op adem moest komen. We hadden een lunch in een homestay dicht bij een waterval om even te kunnen zwemmen. Heerlijk even je schoenen uit en een beetje opfrissen. De laatste klim naar onze overnachting was flink. Mijn benen trilde aan alle kanten. But we made it en ook nog als eerste. 

De Vietnamese vrouwen van gisteren, hebben ons bijna de hele weg gevolgd. Ze hebben de helft van onze eerste dag meegelopen door de bergen. Mijn god en dat op slippers. 

We overnachten in een homestay om het lokale leven te proeven. Het eten was echt heerlijk. Tijdens het eten kregen we om de minuut een shotje rijstwijn. Afslaan is natuurlijk respectloos. Dus dan moet je maar hè;). Na 10 rondes begon mijn hoofd wel wat te draaien. Rijstwijn bevat ongeveer 35% alcohol. 
Na het eten hebben we nog wat nagezeten en zijn we ons "bed" gaan opzoeken.
Want bedden... Ja dat kennen ze hier niet echt. Een laken op grond die moet dienen als een matras en een deken voor over je heen. Het is net 5 sterren hotel. Gelukkig hadden we een klamboe die ons "bed"bedekte. Er kruipt, loopt en vliegt daar zoveel rond en daar wil je niet tussen liggen. Een toilet met een gouden randje (gat in de grond vol met beesten), een overheerlijke warme douche (bakje met water), is dit toch echt een gave ervaring.

Na een heerlijke nacht op een "zacht bedje" gaat onze trip weer verder. 
Ik voel elke spier in mijn lichaam, heb een paar blaren op mijn voeten en mooie kringen onder mijn ogen. Maar hoe mooi is deze tocht! 
Het eten hier is geweldig. Grote borden vol met pannenkoeken en vers fruit. Na een stevig ontbijt hebben we nog 10-12 km te gaan voordat we weer terug gaan naar Hanoi. 

De tocht was toch even afzien. Flinke klim en een lange daling met trillende benen. Maar met een aantal prachtige uitzichten en mooie paden, merk je er niet veel van. Ik bleek zelfs een stuk glas van 2cm in mijn voet te hebben. Die heeft Yannick er vakkundig uitgetrokken. Oepssss
Gelukkig is het nog maar een klein stukje. Net als we nog 1 steile afdaling te gaan hebben, begint het keihard te regenen. Er was een stijl stuk waar we niet meer konden glijden. Daar heb je dus rugby spelers voor. Nadat er 2 met gevaar voor eigen leven naar beneden zijn gegleden, stonden ze klaar om iedereen op te vangen. Een hilarisch gezicht en een leuke ervaring. En ja ik voelde mij net een rugby bal toen ik werd opgevangen. 
Doorweekt, vol met modder en overal pijn in mijn lichaam, kon in alleen maar genieten van deze mooie tocht. 

Op met de bus naar Hanoi om even goed bij te komen. De bus is overboekt dus ik moest voorin opgevouwen op een stoeltje zitten. Comfort kennen ze hier niet en al helemaal geen eigen persoonlijke ruimte. Na een half uur rijden waarbij ik minimaal 10 dacht dat we dood gingen, werd onze buschauffeur opgepakt door de politie. Hij reed midden op de snelweg in zijn achteruit. Wat een top rit. Daar staan we dan met 24 man aan de zijkant van de weg zonder buschauffeur. Bijna onwerkelijk. Een uur later kwam hij aangerend (hij moest terug lopen) om de rit te kunnen vervolgen. Die verliep net zo prettig als ervoor. Aangezien we bijna zonder benzine zaten, had hij de airco uitgezet. Het was een gratis sauna voor een uur. Eindelijk in Hanoi, bleken we niet bij het hostel worden afgezet maar ergens midden in Hanoi. We werden letterlijk de bus uitgeduwd. Gelukkig was het redelijk makkelijk om ons hostel te vinden. Toen we wilde inchecken konden ze onze reservering niet vinden. Daarnaast hadden we een 2-daagde boottour geboekt, maar die was overboekte. Ware ellende !

Na lang zoeken konden we toch inchecken in onze kamer. Wat een reis en wat hebben ze de tripjes slecht geregeld!!  De rest komt morgen wel weer. We zijn die avond maar volop gaan feesten en zijn veel mensen tegen gekomen die we eerder hadden ontmoet. Het was echt een leuke avond en het ging ook erg hard na weinig slaap en eten. 

We moeten weg uit Hanoi, Lekker richting het zuiden om mooie plekken te bezoeken. Na 2uur lange gesprekken en bewakingsbeelden, hebben we ons geld terug gekregen. Bonnetjes en bevestigingen zijn wel erg handig om te hebben. We hebben een nachtbus geboekt naar Hue en hebben de hele dag om te Chillen. Ik heb de hele dag gerelaxt met 1 van de Canadese die we hadden ontmoet terwijl Yannick zich volgoot met heerlijke kopjes koffie. 

De nachtbus is echt prima. Iedereen heeft een eigen bedje met een kussen en een deken. Zolang je niet langer bent dan 1.70, kan ja languit liggen. Ik voel mij hier best thuis. Er staat zelfs op de bus dat er Wifi is, maar die werkt voor geen meter. Alles verliep goed totdat de buschauffeur perse naast Yannick moest gaan liggen. Gelukkig waren er nog bedjes bovenop vrij waar ze kon gaan liggen. Rond een uur of 1 werd ik wakker gemaakt door een jongen. Hij is een arts en hij vroeg of ik hem nu snel kon helpen. We hadden 2u geleden gesprekken gehad over wat wij deden en over mijn project op Bali. 
De bus stond stil aan de zijkant en buiten lag een jongen die een rare aanval had. Zijn armen waren volledig in een spastische houding en had ondraaglijke pijn. Hij had over de 40 graden koorts, met een gigantische hoge hartslag en kon bijna niet ademen. Samen met de arts hebben we geprobeerd hem te kalmeren en door middel van water zijn temperatuur naar beneden te krijgen. Gezien zijn pijn ondraaglijk was, raakte hij steeds meer in paniek. Met paracetamol,  ibuprufen en een kalmerend middel hebben we hem rustig gekregen. Er was geen ziekenhuis in de buurt, dus er was maar 1 optie en dat was nog een 6u lange busrit. We hebben hem voorin de bus gelegd, tussen de dokter en mij in. We hebben 3uur lang hem constant gekoelt en zijn functies gecontroleerd. Eindelijk nam zijn pijn af en begonnen zijn armen weer normaal te ontspannen. Hij had dit nog nooit eerder gehad en de arts vond het ook vreemd. Het leek wel een koortsaanval met een paniekaanval. Eindelijk kon ik gaan slapen gezien hij zich iets beter voelde. Ik lag echt net te slapen en toen gooide de buschauffeur allerlei tassen op mij zodat hij in het gangpad kon gaan slapen. Ik was zo boos, er waren zoveel andere vrije plekken en al helemaal voor de tassen. Tja ik heb nog niet bepaald geluk gehad in Vietnam. 

Eenmaal in Hue bij het hostel had ik geregeld dat we direct konden inchecken. Ik kon namelijk helemaal niets meer. Volledig gesloopt en even helemaal klaar met reizen. Yannick had ondertussen heel lief allerlei dingen voor ons geregeld.
Zij is die dag een stadstoer gaan doen terwijl ik lag te slapen. Ik moest echt even uit de drukte en had tijd voor mijzelf nodig. Samen met een Canadees meisje ben ik opzoek gegaan naar een koffie tentje. Even lekker rustig zitten, lekker kopje koffie en Wifi om te skypen. 2uur later sloot ook Yannick aan en hadden we het plan om met een groep sushi te gaan eten. Met een aantal die we hadden ontmoet in Sapa en Hanoi. Het eten was heerlijk en daar hoort natuurlijk rijstwijn bij. Dat zorgde voor het begin van een top avond. 

Het is namelijk girlsnight. Iedere man die verkleed ging als een vrouw, kreeg ook alle drankjes 2 voor de prijs van 1. Een avondje rustig aan doen zit er niet in tijdens het backpacken. 

Genoeg voor nu, de rest volgt een andere x