Week 9

Week 9: 30 maart.

Mijn eerste week in Lovina.
“Maandagochtend, mijn wekker gaat om 07.30 en ik stap onder een warme douche. Om 08.00 komt Kutut mijn ontbijt brengen die ik nuttig op mijn balkon in de zon. Na een uitgebreid ontbijt (vers fruit, thee en toast met scrambled egg) vertrek ik lnaar mijn stage. Ik loop dwars door het dorp en een soort van jungle. Met een aantal muggenbeten, kom ik aan op mijn nieuwe stage (Stichting Stepping Stones). In het kantoor zit Marjanne te wachten met twee mannen (Kadek Erik en Kadek Made). Erg handig twee dezelfde namen.
We bespreken kort hoe onze weken eruit gaan zien bij de stichting en maken wat afspraken. Niemand heeft echt een idee hoe de weken er uit gaan zien. Na het gesprek laat ik een opzetje zien van ons lesprogramma met de bijbehorende powerpoints. Marjanne zit met een grote glimlach te luisteren en geeft nog een paar tips. De twee mannen begrijpen er niet veel van, aangezien er Nederlands wordt gepraat. Na het overleg en wat bijzaken, lopen we tevreden naar huis. Eenmaal thuis, trek ik mijn bikini aan, duik ik in het zwembad en geniet ik van het prachtige weer. In die tussentijd is mijn kamer schoongemaakt en het bed perfect opgemaakt. Het is hier stil in het hotel, je hoort alleen maar vogels en krekels. Ondertussen geniet ik van de luxe waar ik de komende periode nog veel meer van ga genieten. ’s Avonds ga ik uiteten met Jeroen naar een klein tentje dicht bij het strand. We bestellen in het Indonesisch en ontvangen een heerlijke verse vis. Na het eten stappen we op de scooter om weer terug te rijden naar ons huis. Thuis lees ik nog wat in mijn boek (Inferno van Dan Brown) en ga ik op tijd slapen in mijn nieuwe paleisje”.

Hopelijk geef ik zo een indruk van mijn leven in Lovina en in mijn nieuwe verblijf. Elke dag wordt er ontbijt voor mij gemaakt, mijn kamer schoongemaakt en heb ik een prachtig uitzicht op bergen. Als het warm is duik ik het zwembad in. Mijn stage is 10 minuten lopen en het strand is 15 minuten lopen. Overdag probeer ik “Europees” of te wel met brood, kaas en een tomaatje te lunchen en ’s avonds gaan we elke dag uit eten naar een tentje in de buurt. Er zijn hier geen grote supermarkten zoals we die kennen in Nederland. Ik ga van de één naar de andere winkel/ markt om mijn boodschappen te doen. Normaal doen de vrouwen dit tussen 05.00 en 07.00 in de ochtend, maar dat gaat mij iets te ver. Ik ben erg gek op mijn bedje in de vroege ochtend. Ik mis het wel om zelf te koken en thuis te eten. Eindeloos uiteten is ook niet even leuk! Dus ik ga opzoek naar een lekker tentje waar je ook kan bestellen en het mee naar huis kan nemen.

Tijd voor een nieuw project waar ik eindelijk wat kan gaan doen. Lesgeven, mee naar dorpjes en het helpen om allerlei nieuwe projecten op te starten in diverse dorpjes. Er is alleen geen structuur of planningen aanwezig die volgens afspraak verlopen. Mijn flexibiliteit wordt hier echt behoorlijk op de proef gesteld.
Het maken van opdrachten of verslagen die we krijgen vanuit Nederland, ben ik nog niet echt mee bezig. Genieten van het mooie Bali, niets moeten en genoeg tijd te hebben voor de dingen die ik graag wil doen. Daarbij horen ook bezoekjes naar mooie plekken!

Zonsondergang bekijken op het strand, sporten (tja anders groei ik dicht hier), lezen of ’s avonds op het balkon een lekkere zelfgemaakte cocktail, wodka of radler nuttigen.

Ik ben samen met Jeroen naar de oude hoofdstad Singaraja geweest. Het is een oude, vieze en vooral chaotische stad. Je verwacht een welvarende, mooie en grote stad met veel studenten. Dit kan je hier wel vergeten. Na wat rondrijden zijn we naar een HUGE pasar (markt) gegaan. Vol met fruit, verse vis, grote containers vol met knoflook en allerlei specerijen. Naast alle etenswaren, zijn er misschien wel honderd winkels met kleding, sarongs en allerlei souvenirs. Wat een belevenis, alleen was ik blij dat ik weer uit deze drukte kon ontsnappen.

Mijn eerste ervaring van een bezoek naar één van de dorpjes was erg indrukwekkend. De mensen zijn arm, ze komen niet verder dan de hoek van de straat en hebben niet veel onderhanden. Onze eerste patiënt was een jongen die een scooter ongeluk had gehad. Hij is daarna overreden door een vrachtwagen, waardoor zijn been volledig was verbrijzeld. Hij is direct geopereerd, maar hij wilde geen amputatie (hij ging tegen het advies van de arts in). Drie jaar later zit hij op een kruk met verband om zijn gehele been. Zijn been is volledig zwart en er komt een ondragelijke geur van af. De hele familie staat om hem heen en probeert uit te leggen wat er is gebeurd. Ze hebben geen geld voor een nieuwe operatie. Samen met Marjanne (onze begeleidster) en Jeroen, halen wij het verband er af. Je ziet een been die volledig geruïneerd is en eigenlijk niet valt te redden. Na drie jaar heeft hij nog steeds open wonden en is zijn voet zo goed als afgestorven.
Met de Stichting waar ik nu “stage loop”, zoeken we naar oplossingen om deze jongen verder te helpen. Doorsturen naar artsen, scholen, speciale scholen, revalidatieklinieken etc. We hebben contact opgenomen met een orthopeed en specialist uit Nederland om advies te vragen. De jongen begrijpt het belang van een amputatie niet. Hij ziet het puur als verlies, in plaats van het begin van nieuwe mogelijkheden en het voordeel van geen pijn meer hebben.

Stichting Stepping Stones is een nieuwe stichting. Op Bali (i.v.m. het geloof), moet je een ceremonie houden om het “kantoor” officieel te openen. Hierbij wordt een Holymen uitgenodigd, die er voor zorgt dat het gehele terrein gezegend wordt. Ik moest hiervoor traditionele ceremoniale kleding aan. De gehele familie van de man van Marjanne, was al een hele week bezig met het voorbereiden van al het eten. Ze maken allerlei gerechten en zorgen ervoor dat alles in de juiste banen wordt geleid. De dag bestond uit verschillende onderdelen:
1. Het traditioneel slachten van een varken en aan het spit binden. (OM 06.00 IN DE OCHTEND JEZUS). Dat deel heb ik ook bewust geskipt.
2. Het braden van het varken (gehele dag door) en het voorbereiden van allerlei gerechten. Hierbij worden de mannen en de vrouwen gescheiden (vrouwen horen in de keuken, maken schoon, letten op de kinderen en moeten de mannen bedienen). Ze gebruiken letterlijk elk deel van het varken. Bloed, darmen, de huid.. Noem maar op.
3. Om 11.00 kwam de Holymen die allerlei offeringen voor zich had staan en draaide de ceremonie. Offeringen bestaan uit handgemaakte bakjes van een groot blad. Hierin leggen ze diverse bloemen, wat eten en een wierrookstokje. Op die manier offeren ze hier elke dag om te danken voor wat ze allemaal hebben. Tijdens een ceremonie worden er grote offeringen gemaakt. Halve kippen, grote taarten van fruit en allerlei lekkernijen. Sommige offeringen zijn echt bijzonder mooi. De Holymen roept en jengelt een hele boel zonder dat de meeste weten wat hij zegt. “Hij kan best wel een zangles gebruiken”.
Wij moesten aan het einde bidden en heilig water drinken. Aan het eind kregen we rijst en die moesten we op ons voorhoofd plakken. Dan zit je daar bijna een half uur op de grond in een kleermakerszit. (niet te doen voor een stijve Nederlander).
4. Na de ceremonie hebben wij verder geholpen met het voorbereiden van het eten. Tijdens ceremonies draait het met name om lekker eten. Als mensen hier trouwen vragen buitenstanders alleen hoe het eten was i.p.v. hoe de bruid er uit zag.
5. Rond 15.00 kwamen er allerlei gasten die zijn uitgenodigd door de stichting om de opening bij te wonen. Dit zijn met name andere stichtingen of familie/ vrienden en tevens de burgemeester van Lovina. Na het eten werd het steeds rustiger en ging iedereen langzamerhand naar huis.

Het was een hele ervaring om dit bij te wonen. Met name de familie van de man van Marjanne. Ze spreken geen Engels en ze zijn erg traditioneel. Het was wel erg leuk om met ze te praten (ook al ging dit soms gebrekkig). Ze waren erg dankbaar en waren erg enthousiast tegen ons.

Na het gehele gebeuren zijn we naar huis gegaan. ’s Avonds hebben we gegeten met twee meiden die we hebben leren kennen in het zuiden van Bali. De volgende dag heb ik zowaar gestudeerd en voorbereidingen gedaan voor de BBQ die s’ avonds plaatsvond. We hadden een BBQ geregeld voor Kutut en Tim (de vrouw van het hotelletje waar wij wonen en haar neef die haar altijd helpt). Het eten was heerlijk, eindelijk thuis eten en met onze nieuwe barbecue. Die zondag hebben we rustig aangedaan en hebben wij onze spullen ingepakt voor een dikke week vakantie met mijn ouders.