Week 6, 7 en 8 ( OP NAAR LOVINA)

Week 6: 9 maart.

Mijn laatste stageweek bij YPK is snel voorbij gevlogen. Ik werd veel betrokken bij de behandelingen en ik heb zelfs een paar keer mee mogen behandelen. Die avond heb ik Indonesisch gekookt (tempé, boentjies, nasi, sambal). Moet zeggen dat het niet slecht was voor de eerste keer! De boodschappen had ik bij diverse kleine Warungs gekocht in een dorpje dichtbij.
Het is hier normaal dat de vrouw in het gezin om 05.00 naar de plaatselijke markt gaat om eten in te kopen voor die dag. Niet bepaald voor mij weggelegd om zo vroeg tussen de schreeuwende moeders te gaan staan.
Die dinsdag hebben we een evaluatie gehad met alle therapeuten van YPK. Het is niet gewoonlijk om feedback te vragen en te krijgen. Dit heeft te maken met respect en het accepteren van de situaties. Die dag heb ik ook lang met Darius gepraat. Hij heeft vorige jaar een half jaar stage gelopen bij YPK. We hebben samen lopen sparren over wat er voor een mogelijkheden zijn voor nieuwe studenten.
De woensdag erna ben ik een heerlijk avondje gaan stappen in Kuta met Tim, Erwin, Igor en Gerben. De volgende dag zijn we gaan surfen in Canggu. Echt super vet om weer te doen! Het ging wonderbaarlijk, best goed gezien ik 4 golven heb kunnen pakken. Die avond ben ik met Kimberly en Liselotte uit eten gegaan bij een top tent! Het eten daar is puur, vers en gewoon super lekker. Die avond heb ik nog volop genoten van een massage.
De dag erna kwamen Michelle en Simone aan. Michelle is een oud huisgenootje van mij. Het is echt bizar dat ik haar hier weer tegenkom en wij weer huisgenoten zijn.
Aan het eind van de middag hadden we een soort afscheidsborrel georganiseerd voor de therapeuten van YPK. Met allerlei snacks en frisdrank om leuk afscheid te nemen. Na de borrel ben ik samen met Jeroen doorgereden naar Kuta om een avond flink te borrelen. Even later kwamen ook Kimberly, Liselotte en Dina erbij. Het begon bij Alleycats met een aantal drankjes en zijn toen naar Eikon gegaan.
Het was echt een prachtige avond, het leek wel een kroegentocht.
Op het moment dat ik naar huis wilde, kwam ik samen met Dina iemand tegen op straat. Hij had het over een poolparty en vroeg of wij mee wilde. Nou dat sla ik niet af! Eenmaal daar was het een rare maar erg leuke poolparty. Er waren allerlei studenten uit Finland, Zweden, Engeland, Noorwegen en Australië.
De volgende dag stond ik dan ook op met een aardige kater.

We zijn die ochtend naar Canggu gereden om daar te surfen en lekker uit te brakken op het strand. Ik heb geprobeerd te surfen, maar het was niet te doen met mijn brakke kop. Na een dik uur ben ik er uit gegaan en hebben we met een grote groep bij een Beachclub gezeten. We hebben daar veel nieuwe mensen ontmoet. Aan het eind van de dag zijn we terug naar Ubud gereden.
Die zondag moesten we vroeg op voor de mountainbike tocht. De dag begon met een uitgebreid ontbijt met een prachtig uitzicht over de bergen. Ai, daar wil ik elke ochtend wel ontbijten en vroeg voor op staan!
Met ongeveer 20 studenten zijn we door rijstvelden gaan fietsen en hebben we een koffieproeverij gehad. Je kon daar koffie proeven wat gemaakt was van de uitwerpselen van een soort kat. Het heet Kopi Luwak en het blijkt de duurste koffie ter wereld te zijn.
Ik ben niet echt een fijn proever als het gaat om koffie en vond dit niet heel bijzonder.
In het begin was de mountainbike tocht wat saai, aangezien we alleen maar down-hill gingen. Op een gegeven moment werd de groep in 2en gedeeld en konden we ook up-hill en harder fietsen. Mijn conditie werd wel aardig getest. Eenmaal bij het eindstation kregen we een uitgebreide lunch. Het was echt een leuke dag. Die avond heb ik Coen en Leontien opgehaald bij het resort waar ze zitten. Ze kwam net terug uit Lombok. We hebben die avond gegeten bij een “Warung” en zijn toen redelijk op tijd gaan slapen.

Week 7: 16 maart.

Deze week hebben we afscheid genomen bij YPK en een kort gesprek gehad met Pak Pur en Juni (de grote baas en manager). We hebben geëvalueerd wat ze van de afgelopen periode vonden en hoe ze de “nieuwe” studenten in de toekomst graag willen zien. S’ avonds heb ik met Coen en Leontien weer bij het restaurant gegeten waar je zo puur en vers kunt eten. Ook Coen was zeer tevreden (onze fijnproever).
De volgende dag heb ik ‘s ochtends wat aangeklooid en ben ik ’s middags met Jeroen naar Coen en Leontien gegaan. We hebben een typische Indonesische lunch meegenomen en 2 kokosnoten. Het kost geen drol en het is echt lekker!
Aan het eind van de middag hadden we een verjaardag van de drieling van Ibu Ayu (vrouw waar we bij in huis wonen). 3 meiden van 10 jaar, mega verwend. De ouders dumpen de kinderen in een zaaltje en worden daarna uitgebreid volgestopt met lekkernijen. Ibu had allerlei optredens geregeld, waaronder een jong meisje die een nationale wedstrijd had gewonnen. Ze was echt goed. Na een uur wilde ik samen met Jeroen weer naar huis. Ibu stond erop dat we eerst wat gingen eten en werden naar het buffet getrokken. Daar stond echt van alles. Normaal gesproken moet iedereen wachten tot dat de familie en de hogere kasten hebben gegeten. Wij werden nadrukkelijk verzocht om als eerst het eten aan te breken. Na het eten zijn we naar huis gegaan.
Woensdagochtend heb ik mijn scooter naar Coen en Lele gebracht en ben ik terug gaan hardlopen in de volle zon. Niet erg handig om te gaan hardlopen met 30-35 graden. Overdag zijn we gaan winkelen en hebben we bij het zwembad gelegen. S’ avonds ben ik met Coen, Leontien en Jeroen zonsondergang gaan kijken in een rijstveld met wat snacks en BINTANG. Die avond werd ik ziek en ben ik vroeg gaan slapen.
Na een lange nacht slapen, zijn we naar de monkeyforest gegaan. Die apen rennen als idioten op je af en jatten alles wat je maar hebt qua eten of drinken. Ze zien er zo schattig uit, maar dat zijn ze echt niet. Ik vond het best spannend en was bang dat ze gingen bijten. Uiteindelijk klom er een aapje bij mij opschoot en bleef daar gelukkig rustig zitten. Nou, die kan ik ook weer van mijn lijstje schrappen!
Dan breekt het weekend aan. HET WEEKEND van 24u naar de klote gaan in een villa i.v.m. Silenceday.


Silenceday (Nyepi).

Nyepi of de Dag van de Stilte is een hindoefeestdag op het Indonesische eiland Bali, die jaarlijks plaatsvindt op de nieuwjaarsdag van de maankalender van het eiland. Het is gebruikelijk de dag ervoor juist veel lawaai te maken, met bijvoorbeeld bamboekanonnen en potten en pannen.
Op de Dag van de Stilte wordt er niet in gemotoriseerde voertuigen gereden, wordt er geen water gekookt en wordt in plaats daarvan gemediteerd en gevast. Alle winkels, scholen, banken en andere instellingen zijn gesloten en de lichten blijven uit. Verder wordt de toegang tot het eiland ontzegd en kan men het dus niet bezoeken per vliegtuig of boot.
Van toeristen die zich al op het eiland bevinden, wordt verwacht dat zij zich ingetogen gedragen. Er wordt verzocht binnen te blijven in het hotel. Veelal komen toeristen juist naar het eiland om de festiviteiten rondom Nyepi te kunnen aanschouwen. Reisbureaus spelen hierop in door speciale arrangementen aan te bieden voor Nyepi.
De avond voor Nyepi wordt Ogoh-Ogoh gevierd. In optochten worden de goden aangeroepen. De reden voor Ohgoh Ohgoh is de boze geesten weg te drijven. Om 12 uur 's middags is er een grote offerceremonie aan de geesten van de onderwereld, voor het niet verstoren van de menselijke nederzettingen, de Tawur Agung Kesanga Ceremony. 's Avonds is de Ogoh Ogoh-processie, waarin onder andere grote poppen worden rondgedragen. Deze poppen verbeelden de boze geesten. Elk stadsdeel maakt zijn eigen pop en voert een 30 minuten durende "show" op voor een jury, want het is ook een wedstrijd tussen de stadsdelen.
Eerst komt er een pop gemaakt en gedragen door de jeugd, dan twee vrouwen met een bord met de naam van het stadsdeel en het nummer. Dan volgen er meisjes met fakkels en muzikanten die hard muziek maken. Vervolgens komen er danseressen en een uitbeelding en vertelling van een voor de Balinezen bekend verhaal (bijvoorbeeld uit de Ramayana). De stoet sluit met een enorme pop, die op bamboestokken door een aantal mannen gedragen wordt. Deze pop verbeeld een scène uit het verhaal. Den volgt de stoet van de volgende stadsdelen.
De volgende dag is het van 6 uur 's ochtends tot de volgende dag om 6 uur 's ochtends Nyepi. Op deze dag van absolute stilte voor de Hindoes zijn er geen activiteiten, wordt er geen vuur aangestoken en is er geen verkeer en amusement. Men moet binnen blijven om te mediteren en te vasten, zonder harde geluiden en seks. Het is de bedoeling dat de kwade geesten denken dat Bali verlaten is. De stilte en het niet gebruiken van lichten is om de boze geesten die toch nog overvliegen in de waan te brengen dat Bali er niet is. Ze kunnen dus niet op het eiland komen, want wat niet zichtbaar en hoorbaar is, bestaat niet. Zelfs het vliegveld is gesloten, de ziekenhuizen zijn wel open. Toeristen moeten in hun hotel blijven en mogen ook geen licht naar buiten laten schijnen.
We hebben een super luxe villa gehuurd met 12 personen in Seminyak. Vrijdag 11.00 ontvangst en zondag 17.00 moesten we uitchecken.
Master bedrooms, een jungle in je badkamer, grote woonkamer, groot balkon, zwembad en nog veel meer.
Iedereen had voor zijn of haar eigen drank gezorgd en de jongens hadden boodschappen gedaan voor alle dagen om te kunnen eten.
We werden ontvangen met een fruitcocktail en hebben s’ middags gebarbecued. Aan het begin van de avond zijn we naar een Ogoh-Ogoh optocht gegaan in Seminyak. Het is echt heel vet om dit mee te maken. De beelden zijn zo mooi in combinatie met de muziek en het dansen. Het was alleen één grote chaos met alle mensen die stonden te kijken. Overal werd je aan de kant geduwd.
Na de optocht zijn we naar huis gegaan en hebben we gezwommen, gedronken etc. Ik ben die avond vroeg naar bed gegaan, omdat ik nog steeds niet fit was.

De volgende ochtend lag iedereen met een heerlijke kater nog in bed. Ik heb wat opgeruimd en ben ontbijt gaan maken. 1 voor 1 kwam er iemand met een brakhoofd aanzetten, smachtend voor een glas water.
Die dag moesten we in de villa blijven en mochten we niet te veel lawaai maken. Het is een gek idee dat je gewoon wordt opgepakt als je de villa verlaat. We hebben die dag spelletjes gedaan, gezwommen, film gekeken, zonnen, cocktails gedronken en ’s avonds gaan Kingsen. Het Kingsen ging aardig hard!
Aan het eind van de nacht zijn we op het balkon naar de sterren gaan kijken. De lucht was helder en vol met sterren, echt gaaf! De helft viel daar in slaap, dus het leek mij een goed plan om maar mijn bed op te zoeken.
Zondagochtend na het ontbijt zijn we met de meiden gaan shoppen, alleen waren de meeste leuke winkels gesloten. Daarna begon het keihard te regenen en zijn we weer spelletjes gaan doen. Met spelletjes kan ik mij dagenlang vermaken! Om 5u zijn we weer naar huis gereden en ben ik nog met Michelle en Simone uit eten geweest. Wat een top weekend! Komende week is mijn laatste week in Ubud en vertrek ik naar Lovina.


Week 8: 23 maart.

Mijn laatste week in Ubud is aangebroken. Het is een gek idee om weer te verhuizen. Ik kijk uit naar het nieuwe project, maar ga ons gezellige huisje in Ubud wel echt missen.
In deze week heb ik mijn cursus Bahasa Indonesisch afgerond. Ik ben erg blij dat ik wat basiswoorden ken, ze spreken in Lovina weinig Engels.
We zijn maandag uit eten geweest voor de verjaardag van Michelle en als afsluiter hebben we salsa gedanst. Ik vind het erg jammer dat ik het nooit heb geleerd. Zo vet als je Michelle alle kanten op ziet vliegen (en het is nog sierlijk ook).
De dag erna ben ik samen met Kadek door het drop gereden om boodschappen te doen voor die avond. We gaan met iedereen Indonesisch eten en Kadek is de chef. De mensen uit de dorpjes keken ons raar aan en riepen van alles tegen Kadek. Roddelen kunnen ze hier wel op Bali! Het is veel leuker om boodschappen te doen in de dorpjes dan in een supermarkt. Het is maar net wat ze nog hebben die dag in een Warung. Hebben ze het niet, dan ga je naar de buren. Verder die dag heb ik allerlei kleine dingen geregeld en een poging gedaan tot studeren. Tja, je wordt steeds afgeleid door allerlei leuke dingen.
Op het moment dat ik wilde beginnen met koken, had Kadek al bijna alles klaar.
Hij is zo zorgzaam en lief. Hij doet alles voor iedereen in huis. We hebben die avond heerlijk gegeten!
De volgende dag zijn Jeroen en ik midden in de nacht naar een vulkaan gegaan om de zonsopgang te zien. Om 02.00 werden we opgepikt en werden we naar een grote parkeerplaats gebracht. Daar waren heel veel groepen met toeristen die ook de vulkaan op gingen.
Ik kreeg een mini lichtje en een ontbijt. Daar gingen we dan in het donker. Een lange stoet van mensen en in een behoorlijk tempo. Eenmaal helemaal bovenop, moet je toch even diep ademhalen. Conditie van 0,0. Het is wel erg mooi om de zonsopgang hierop te zien. Het uitzicht is echt prachtig, alleen blijft de Table Mountain echt het mooiste wat ik ooit heb gezien. De vulkaan afklimmen ging niet heel soepel. De één naar de ander ging onderuit. Mijn balans was ook niet bepaald top! Ik ben wel heelhuids beneden gekomen. Eenmaal thuis heb ik overdag alleen maar geslapen. Aan het eind van de dag ben ik samen met Leonie op pad geweest. Gin-tonic en sushi, wat wil je nog meer?! De sushi was zoooooo lekker, wel duur. Na het eten ben ik met Leonie nog naar de salsatent van maandag gegaan. Daar waren de anderen. Oefening baart kunst! (alleen duurt het bij mij nog wel even).
Vrijdag moesten we na de laatste keer taalcursus naar de immigratiedienst. We hebben een agent die alles voor ons regelt. We hoefde alleen nog een vingerafdruk af te geven en een foto te laten maken (op afspraak). Dit heeft maar liefst 2,5u geduurd, voordat wij aan de beurt waren. Dat is toch niet normaal???
Onze agent zei alleen maar, nog heel even wachten. Het is hier heel normaal om zo lang te wachten voor helemaal niets!
Na de immigratiedienst ben ik doorgereden naar Kuta voor een avondje stappen met de vrouwen daar.
Ik werd top ontvangen met een verse jus (MET WODKA). Ja MAMA dit zijn ook vitaminen :D. Na wat relaxen bij het zwembad, zijn we gaan eten. De avonden starten hier altijd bij Allicats (goedkoop drinken). Uiteraard hebben ze hier ook wodka. Hierna zijn we naar Seminyak gegaan. Seminyak is een wat chiquere vorm van Kuta. Kuta is vergelijkbaar met het volk in Blanes en Seminyak is vergelijkbaar met Ibiza. We zijn daar naar Jenja gegaan. Een nette en hippe club waar je een flinke entree moet betalen. Het was het helemaal waard. We hebben daar allemaal mannen ontmoet die een bachelor party hadden. Er werd ons steeds allerlei drankjes toegeschoven. Tja, als het dan echt moet?! Na de avond hebben we heerlijk gezond bij de McDonald’s gegeten.
De volgende dag zat ik al weer vroeg op de scooter terug naar Ubud. Het is vandaag de dag om te verhuizen naar Lovina. Ik heb de laatste spulletjes ingepakt en moest toen gedag zeggen . De IBU’s waren verdrietig, maar ik ben over 2 weken weer terug in Ubud. Ik doe nu nog niet aan afscheid nemen.
De hele taxi rit naar Lovina heb ik geslapen. Aangekomen bij het hotel waar we kort zouden verblijven, viel het best tegen. Het is een duur hotel, met een mooi zwembad met een kamer wat er verlaten uitzag.
We zaten amper een minuut in het restaurant, of we werden beladen met allerlei toeristen informatie. Daar heb je echt geen zin in na een lange rit.
Marjanne (onze stage begeleidster van StichtingSteppingStones) kwam vrijwel direct om ons op te zoeken. We hebben een scooter geregeld en zijn die middag naar diverse hotels en appartementen gegaan om te kijken voor een plek om te wonen.
Het is erg stil in Lovina en er zijn amper toeristen te bekennen. Uiteindelijk hebben we een top plek gevonden, waar alles op loopafstand is. Een knus hotel met 5 grote kamers, zwembad, elke dag ontbijt en ieder zijn of haar eigen buiten ruimte. Jeroen en ik hebben een eigen bovengedeelte. We hebben nu meer privacy aangezien we geen deur meer tussen ons hebben die niet op slot kan.
Er is een lieve vrouw rond de 40, die voor alles hier zorgt. Je hoeft maar iets te vragen of ze doet het direct voor je.
We hebben zaterdagavond bij Warung Dolphine gegeten. We zaten aan tafel bij de serveerster en een vriend van haar die gitaar speelde. Er was verder niemand. Met een verse vis, samen liedjes zingen en een drankje, was het helemaal top.
Die nacht was een ellende. Samen met Jeroen in een klein, hard bed en onder een 1-persoonsklamboe. Blij dat we naar het andere hotel gaan en een eigen afgescheiden ruimte hebben.
Eenmaal de volgende dag gesetteld bij onze nieuwe woonplek voor 2 maanden, zijn we wat boodschappen gaan doen. Ik wilde een waterkoker kopen. Dan krijg je hier dus een plastic kan met een verwarmingselement. Nou dat dit werkt is echt een wonder.
Ik ben blij dat ik een lekker plekje heb gevonden om te wonen. Morgen gaat mijn eerste dag bij SteppingStones van start. Ben erg benieuwd hoe mijn stageperiode daar zal verlopen. Genoeg leeswerk voor nu. Tot over 3-4 weken!!